Projekt zagospodarowania terenu zrealizowany został w ramach programu „Interreg V-A Republika Czeska – Polska 2014-2020”, a jego istotą jest rewitalizacja atrakcyjnego turystycznie obiektu dziedzictwa przyrodniczego. Jego celem jest wydobycie wspólnych walorów Euroregionu Śląsk Cieszyński, czyli miast Jastrzębia – Zdroju, Karwiny, Hawierzowa jakimi są przyroda, uzdrowisko i górnictwo. Nadrzędnym zaś celem projektu jest zwiększenie dostępności turystycznej polsko – czeskiego pogranicza w obrębie miast partnerskich. Rewitalizowany teren w Jastrzębiu – Zdroju jest jednym z trzech miejsc (razem z Karwiną i Hawierzowem), które współtworzy TRANSGRANICZNE EKOMUZEUM pełniące funkcję edukacyjną, sportową, rekreacyjną, mające aktywizować lokalne społeczeństwo.

Projekt przewidywał odtworzenie funkcji wypoczynkowej dawnego Ośrodka Wypoczynku Niedzielnego. Miejsca, które było ważne w latach 70-tych, 80-tych dla mieszkańców Jastrzębia–Zdroju i pozostało w ich pamięci jako przestrzeń rodzinnych spotkań. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom lokalnej społeczności, wraz z Inwestorem postanowiliśmy, że założeniem projektowym powinno być ponowne umożliwienie mieszkańcom wypoczynku i rekreacji na łonie natury bez konieczności wyjazdu z miasta.

Idea

Główną ideą, jaka nam przyświecała, było wydobycie atutów określonej przestrzeni oraz całego regionu - ze szczególnym uwzględnieniem walorów przyrodniczych rewitalizowanego miejsca, dziedzictwa górnictwa, w tym węgla jako bogactwa naturalnego, a także dawnego uzdrowiskowego charakteru miasta.

Konsekwencją takiego myślenia okazał się wybór konkretnych elementów infrastruktury. Na projektowanym terenie znalazł więc się amfiteatr, który pełni funkcję kina letniego, miejsca odpoczynku i spotkań młodych, tężnia solankowa, wodny plac zabaw dla najmłodszych, budynek technologiczny i ścieżki spacerowe.

Jastrzębski diament

Motywem przewodnim całego projektu został diament - węgiel w czystej postaci, który jest naturalnym bogactwem miasta. Architektura tężni solankowej oraz budynku technologicznego wynika właśnie z budowy kryształu węgla i jego alotropowej odmiany. Zagospodarowanie terenu, podział nawierzchni oraz elementy małej architektury nawiązują do ostrych krawędzi minerału.

Duże różnice poziomów terenu, dochodzących do ok. 20m, spowodowały, że całość zaprojektowaliśmy w układzie tarasowym dostosowanym do osób niepełnosprawnych. Ostatecznie powstała infrastruktura  naturalnie  wypełniająca przestrzeń, w której z założenia dominować miała przyroda. Powstało miejsce, które, zgodnie z ideą projektową, łączy pokolenia.